Charlie Magazine: muzikanten tonen andere vluchtelingenstroom

“In ieder vluchtelingenkamp hoor je muziek,” vertelt Vanessa Saenens van de VN-vluchtelingenorganisatie. Ze heeft gelijk.

Zodra er een paar mensen samen zijn, duiken er instrumenten en verfrommelde partituren op. We hebben het met onze eigen ogen gezien. Er komt pianomuziek uit de modder aan de Griekse grenzen. In de duinen van Calais begeleiden trommels een Afrikaanse zanger. Vanuit de ramen van een Gents asielcentrum waait vioolmuziek naar buiten. Tekst: Kasper Goethals, Foto’s: Johannes De Bruycker

et ons journalistencollectief The Caravan’s Journal hebben we Europa afgereisd om de odyssee die vluchtelingen vandaag maken beter te kunnen bevatten. Vorig jaar kwamen meer dan een miljoen mensen uit oorlogsgebieden naar Europa. Op onze weg werden we uitgenodigd in de geïmproviseerde huizen van mensen in ballingschap. We volgden mensen van de natte tenten langs modderige wegen tot aan hun steriele kamers in Belgische opvangcentra.

Het is een oeroud cliché, maar de taal van de muziek is universeel. Nergens werd dat zo duidelijk als onder vluchtelingen. Afghanen en Syriërs hebben een andere achtergrond, hun tong beweegt anders, hun oorlog is anders, hun huid is anders en hun ogen zijn anders. Maar zet ze samen op een podium van een Brussels theater en ze vinden elkaar.

Lees hier verder.